سرانجام بهره برداری از میدان گازی چالوس

دوشنبه، ۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۰۶:۴۵:۲۳
کدخبر:۱۳۲۲۳۲

مدیر گروه دفتر مطالعات انرژی وین با بیان اینکه بهره‌برداری از منابع هیدروکربوری دریای خزر، بسیار پرچالش است، گفت: عمق زیاد و سایر شرایط فنی مخازن، بهره‌برداری از این منابع را خیلی دشوار می‌کند. تقریبا شبیه دریای شمال و منابع فلات قاره نروژ است و سطح بالایی از فن‌آوری را طلب می‌کند، هزینه تولید هم بالاست.

فریدون برکشلی در ارزیابی توسعه و برداشت از ذخایر گازی خزر با اشاره به اهمیت و پیچیدگی موضوع مخازن هیدروکربوری بستر دریای خزر اظهار داشت: بنده تصور می‌کنم لزوم توسعه میدان احتمالی چالوس کاملا بدیهی و واضح است. منابع نفت و گاز درون زمین و مخازن، تنها زمانی ارزش پیدا می‌کنند که به سطح زمین بیایند و البته در ادامه، به نحو مقتضی در داخل و بازارهای جهانی قابل عرضه شوند. بنابراین در ضرورت و اهمیت سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از چالوس و در واقع تمام‌ ذخایر نفت و گاز کشور، تردیدی نیست. در واقع امر، برای ایران و بقیه کشورهای دارانده چنین ذخایری، فرصت کمی باقی مانده تا از منابع هیروکربوری خود بهره‌برداری کنند. به ظن قوی طی دو دهه آینده، این منابع به ذخایر جامانده یا بلامصرف تبدیل خواهند شد زیرا شرایط بازار جهانی در حال تغییر است.

وی افزود: تخمین‌ها، دلالت بر این دارد که میدان گازی چالوس بین ۷۰ تا ۷۵ میلیارد متر مکعب ذخایر اثبات شده دارد. این میدان در سال ۱۹۹۷ کشف شد. البته در آن برهه زمانی، دل‌مشغولی اصلی ایران توجه به پارس‌جنوبی بود بنابراین اقدامات ایران در دریای خزر محدود باقی ماند. در بین جمهوری‌های تازه استقلال‌یافته دوران پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی؛ جمهوری آذربایجان اولین کشوری بود که  بسرعت با کمپانی‌های بین‌المللی، قرارداد بست و فعالیت‌های گسترده‌ای را شروع کرد، ترکمنستان و قزاقستان هم با قدری فاصله به جرگه بهره‌برداران منابع هیدروکربوری خزر پرداختند.

مدیر گروه دفتر مطالعات انرژی وین گفت: ذخایر میدان گازی چالوس در مقایسه با پارس‌جنوبی که نزدیک به ۳۰ تریلیون متر مکعب ذخایر دارد، ناچیز است، اما در عین حال پس از پارس‌جنوبی، تقریبا بزرگ‌ترین میدان گازی ایران است. البته بهره‌برداری از این میدان با دشواری‌های بسیاری روبروست. عمق بستر دریا در مناطقی بیش از دو هزار متر است. کارشناسان شرکت ملی نفت ایران تلاش‌های زیادی کردند اما بهره‌برداری از این میدان آبی، نیازمند تکنولوژی بالا، سرمایه‌گذاری سنگین و آموزش‌هایی است که سال‌هاست به تعویق افتاده است.