قرار داد توسعه سه فاز "1" و " 2 و 3" میدان گازی پارس جنوبی سال 1376 به ترتیب با دو شرکت پتروپارس و توتال بسته شد.
طبق قرارداد توسعه فاز 1 ، تولید روزانه 28 میلیون متر مکعب گاز ، 40هزار بشکه میعانات گاز و 200 تن گوگرد و بر اساس قرارداد توسعه فاز 2 و 3 تولید روزانه 56 میلیون متر مکعب گاز ، 80 هزار بشکه میعانات گاز و 400 تن گوگرد مورد هدف بود اما در این میان استحصال LPG از گاز تولیدی در برنامه توسعه‌ای این سه فاز پیش‌بینی نشد.علتی که آن زمان برای در نظر نگرفتن واحد استحصال LPG در طرح توسعه این سه فاز اعلام شد کاهش هزینه‌های طرح بود. اما این صرفه جویی 150 میلیون دلاری موجب شد که از زمان راه‌اندازی این سه فاز که به ترتیب آبان و تیرماه 1383 بود سالانه بیش از 1.7 میلیون تن LPG سوزانده می‌شود.
در یک محاسبه ساده اگر قیمت هر تن LPG، معادل 600 دلار تعیین شود سالانه بیش از یک میلیارد دلار در این سه فاز سوزانده شده است که در صورت محاسبه ارزش LPG که در 10 سال گذشته سوانده شده است این رقم به بیش حدود 10.5 میلیارد دلار می‌رسد.همچنین در حالی سرمایه مورد نیاز برای ساخت واحد استحصال LPG و چهار مخزن مورد نیاز برای ذخیره سازی این گاز در زمان توسعه فاز 1، 2 و 3 پارس جنوبی 150 میلیون دلار بود که این رقم در حال حاضر به 400 میلیون دلار افزایش یافته است.سوزاندن LPG در حالیست که با توجه به تحریم نفت ایران این نوع گاز تولیدی کشور مشتریان زیادی در جهان دارد و می تواند درآمد قابل توجهی را نصیب کشور کند.
LPG یکی از محصولات جانبی پالایشگاه گاز و نفت‌خام است که شامل پروپان، پروپیلن، بوتان و بوتیلن در نسبت های مختلف است. البته قسمت عمده LPG از پروپان و بوتان با نسبتی تقریبا مساوی ترکیب شده است.تولید LPG کاملا مقرون به صرفه است و بیشتر به عنوان سوختی جایگزین برای وسایل نقلیه و نیز در برخی موارد به عنوان سوخت در بخش خانگی و تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
علاوه بر قیمت مناسب این سوخت، وسایل نقلیه‌ای که سوخت LPG استفاده می‌کنند آلودگی کمتری نسبت به وسایل بنزین‌سوز و گازوییل‌سوز دارند. همچنین در مرحله تولید، انتقال و سوختگیری بدلیل ماهیت گازیLPG بر خلاف بنزین و افزودنیهای آن نظیر MTBE آلودگی آبهای زیرزمینی را در پی ندارد. به همین دلیل LPG جایگزین مناسبی برای نفت خام و همچنین بنزین و گازوئیل گرانقیمت وارداتی در کشورهای توسعه یافته اروپایی و آمریکایی است.البته بازار مناسب LPG، سرمایه گذاری برای فروش و تولید ال.پی.جی را به ویژه در کشورهای صاحب منابع طبیعی نفت و گاز، به گزینه ای مناسب تبدیل کرده است؛ چرا که علاوه بر وجود مشتریان در اتحادیه اروپا و امریکا یکی از بزرگ ترین بازارهای مصرف LPG کشورهای شرق آسیاست.
مزیت دیگر LPG نسبت به گاز طبیعی این است که به دلیل مایع بودن این سوخت امکان صادرات آن به تمام نقاط جهان ممکن است این در حالیست که صادرات گاز طبیعی در حال حاضر تنها با خط لوله صورت می‌گیرد و علاوه بر بازار محدود هزینه بیشتری را به کشور تحمیل می‌کند.تمام این مزایا در حالی در سال 1376 به بهانه کاهش هزینه‌های طرح توسعه سه فاز 1، 2 و 3 میدان گازی پارس جنوبی نادیده گرفته شد که هم اکنون نیز ثروت ملی با تصمیم‌های نادرست در حال سوختن است و اراده‌ای برای توقف این ثروت سوزی نیست.