چندی پیش محمدباقر نوبخت، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی در جریان بازدید از گروه صنعتی ایران خودرو اعلام کرد 200 میلیارد تومان یارانه تولید در اختیار وزیر صنعت، معدن و تجارت قرار می‌گیرد تا به بخش صنعت تزریق شود. برخی رسانه‌ها و کارشناسان در ابتدای امر در رابطه با این مبلغ برداشت‌های اشتباهی داشتند و فکر کردند تمام این 200 میلیارد تومان به صنعت خودروسازی تزریق خواهد شد که وزارت صنعت در راستای شفاف‌سازی این امر اعلام کرد این مبلغ به کل تولید اختصاص می‌یابد و تنها مختص خودروسازان نیست. به نظر می‌رسد اهمیت پرداخت یارانه به بخش تولید، میزان گره‌گشا بودن آن است، چرا که با توجه به مقدار هزینه این دو مجموعه خودروسازی، مبلغ 200 میلیارد تومان بسیار ناچیز است.
براساس این گزارش، گروه صنعتی ایران خودرو و سایپا ماهانه هرکدام بیش از 100 میلیارد تومان حقوق به کارکنان‌شان پرداخت می‌کنند که حتی اگر 200 میلیارد تومان یارانه وعده داده شده تولید به تمام صنعت، اختصاصا به خودروسازان پرداخت شود، تنها این میزان معادل یک یا دوماه پرداخت حقوق این شرکت‌ها خواهد بود. از طرفی گردش مالی خودروسازان بزرگ سالانه بیش از 20 هزار میلیارد تومان و گردش مالی گروه خودروسازان سایپا 11 هزار میلیارد تومان است.
علاوه بر اینها خودروسازی، صنعتی سرمایه‌بر بوده که به دلیل مشکلات ساختاری، تبدیل پول نقد به کالا و بالعکس در آن زمانبر خواهد بود، چرا که تولید یک میلیون و 200 هزار خودرو در این صنعت به 10 هزار میلیارد تومان سرمایه در گردش نیاز دارد. همچنین میزان پولی که بابت تولید خودرو به‌صورت روزانه به قطعه‌سازان توسط ایران خودرو و سایپا پرداخت می‌شود، بیش از 70 میلیارد تومان است، بنابراین مبلغ 200 میلیارد تومان یارانه تنها معادل چند روز کاری پرداخت این شرکت‌ها به مجموعه‌های قطعه‌ساز خواهد بود.
با توجه به تمام موارد ذکر شده، درحالی‌که طبق اظهارنظر وزارت صنعت، معدن و تجارت این یارانه‌تنها مختص خودروسازان نیست، سوالی که در ذهن ایجاد می‌شود این است که آیا 200 میلیارد تومان یارانه برای مجموعه‌های خودروسازی مبلغ چشمگیری است؟ آیا با در نظر گرفتن این مبلغ ناچیز می‌توان انتظار بهبود کیفیت، رشد و سودآوری را در این صنعت داشت؟