سال‌های 89 تا 91 بیشترین طول دوره انتظار برای مسکن‌دارشدن خانوارهای ایرانی بود به‌طوری که در سال 89 ، هر خانوار ایرانی با ذخیره یک‌سوم درآمد خود برای خانه‌دارشدن باید 35 سال انتظار بکشد و این میزان در سال 90 با افزایش درآمد به 33 سال و در سال 91 با افزایش قیمت مسکن به 36 سال رسید.
خانوارهای ایرانی براساس آمار عملکردی وزارت راه‌وشهرسازی در سال 91 اگر تمام درآمد سالانه خود را ذخیره کنند ظرف 12سال خانه‌دار خواهند شد و با ذخیره یک‌سوم حقوق خود باید برای خانه‌دارشدن 36 سال انتظار بکشند. شاخص دسترسی به مسکن شهری برای یک واحد نمونه صدمترمربعی (ذخیره تمام حقوق سالانه خانوار) در سال 76 پنج بوده است که این شاخص در سال 83 نیز پنج و در سال 76 به شش رسیده است.
این شاخص که براساس درآمد خانوار و قیمت مسکن طی هرسال بنابر گزارش‌های هزینه-درآمد مرکز آمار ایران و گزارش‌های آماری دفتر برنامه‌ریزی، تجهیز منابع و اقتصاد مسکن تهیه شده است نشان می‌دهد که شاخص دسترسی (ذخیره تمام حقوق سالانه خانوار) در سال 71 شش بوده است که این رقم در سال 76 به عدد پنج می‌رسد. به‌عبارت دیگر در سال 71 هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت یک واحد نمونه صدمترمربعی شامل 21700 هزار ریال و درآمد 3541 هزار ریال، طول دوره انتظار (ذخیره یک‌سوم درآمد سالانه خانوار) 18 سال بوده است که در سال 76 با افزایش درآمد به 12116 هزار ریال و قیمت مسکن 59700 هزار ریال، طول دوره انتظار به 15 سال رسیده است.
همچنین در سال 84 هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت یک واحد نمونه صدمترمربعی شامل 53.679 هزار ریال و درآمد 303.3000 هزار ریال، طول دوره انتظار (ذخیره یک‌سوم درآمد سالانه خانوار) 17 سال بوده است که در سال 91 با افزایش درآمد با برآورد 158.967 هزارریال و قیمت مسکن 1.920.000 هزار ریال، طول دوره انتظار به 36 سال رسیده است. بنابر این گزارش، در سال 88 هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت هر واحد مسکونی شامل 732.500 هزار ریال و درآمد 93.603 هزار ریال، طول دوره انتظار 17 سال بوده است که در سال 91 با افزایش درآمد با برآورد 158.967 هزار ریال و قیمت یک واحد مسکن 1.920.000 هزارریال، طول دوره انتظار به 36 سال رسیده است.
براساس آمار عملکردی سال 92 وزارت راه‌وشهرسازی، کمترین دوره انتظار برای مسکن‌دار شدن در 20 سال اخیر از سال 71 تا 91 مربوط به سال 79 بوده است که به 12 سال رسیده است. در این سال شاخص دسترسی به مسکن به عدد چهار رسیده است. «شاخص دسترسی» به مسکن از نسبت متوسط قیمت مسکن به متوسط درآمد سالانه خانوار به دست می‌آید. توضیح اینکه اگر یک خانوار در شرایطی تمام درآمد خود را به‌طور کامل پس‌انداز کند در سال 91 می‌تواند ظرف 12 سال خانه‌دار شود اما در یک شرایط طبیعی (با توجه به مخارجی که دارد) اگر یک‌سوم درآمد خود را ذخیره کند برای خرید یک خانه باید 36 سال انتظار بکشد که عدد 36 به «طول دوره انتظار» تعبیر می‌شود.