جولیتا در کلاس هاچ‌بک‌های کامپکت، رقابت با خودروهایی چون هیوندای i30 و مزدا 3 هاچ‌بک و میتو نیز در کلاسی پایین‌تر از جولیتا، با هاچ‌بک‌های کوچک هیوندای i20، تویوتا یاریس هاچ‌بک و مزدا 2 فقط از نظر ابعاد حدودی بدنه رقابت را آغاز کردند. در نظر داشته باشید که به دلیل محدود بودن بازار داخلی، رقبای نام برده شده برای این دو خودرو، در سطحی بسیار پایین‌تر قرار دارند و در خارج از کشور با اسم‌هایی چون آئودی A1، ب‌ام‌و سری یک هاچ‌بک، مینی کوپر، بنز Aکلاس، سیتروئن DS3 ، اپل کورسا و ... روبه‌رو خواهید شد. محصولات جدید آلفارومئو با وجود کیفیت بالاتر در میان رقبای داخلی و اسم و رسم گاه معتبرتر، بنا به دلایلی که شاید فاکتور قیمت بخشی از آن باشد، با بخت و اقبال خوبی در بازار ایران مواجه نشدند و آنطور که انتظار می‌رفت، توجه‌ها را به خود جلب نکردند. در ادامه، میتو را به چالش خواهیم کشید، اما پیش از آن بد نیست با تاریخچه آلفارومئو به طور مختصر آشنا شوید.
و اینگونه آلفا متولد شد...
این برند ایتالیایی که امروزه زیر نظر فیات به فعالیتش ادامه می‌دهد، بیش از یک قرن قدمت دارد. زمانی که در سال 1910 در شهر میلان، کمپانی آلفارومئو دیده به جهان گشود، از بسیاری از برندهای معتبر کنونی، نام و نشانی نبود. همکاری الکساندر داراک، کارآفرین، صنعتگر و خودروساز فرانسوی با همتایان ایتالیاییاش، از سال 1906 با راه‌اندازی کمپانی «سوسیتا انونیما ایتالیانا داراک» یا همان SAID شروع شد. الکساندر داراک پیش از این در سال 1896 کمپانی داراک را در حومه شهر پاریس فرانسه تاسیس کرده بود و کمپانی SAID در واقع کارخانه مونتاژ محصولات شرکت داراک در ایتالیا به شمار می‌رفت. با تغییر نظر و دیدگاه مالکان ایتالیایی SAID مبنی بر توقف مونتاژ خودرو و آغاز ساخت خودرو با برند اختصاصی و البته به صورت مشارکتی با داراک، در سال 2010 نام کمپانی به آلفا «آنونیما لومباردا فابریکا» تغییر کرد. اولین محصول این شرکت با نام 20/30 و با طراحی جوزپه مروسی در همان سالها به بازار ایتالیا راه یافت. سال 1915 با روی کار آمدن مالک جدید آلفا «نیکولا رومئو» همتای ایتالیایی الکساندر داراک، طی 5 سال با ادغام چندین شرکت کوچک، دامنه فعالیت این کمپانی افزایش پیدا کرد و از سال 1920، نام جدید آلفارومئو به ثبت رسید. در زمان در اختیارگیری قدرت توسط آقای رومئو، تولید موتور انواع هواپیما، کمپرسور، لکوموتیو، ژنراتور و واگن قطار به دیگر فعالیت‌های صنعتی آلفارومئو در کنار تولید خودرو، اضافه شدند. سال 1928 سهام آقای رومئو به دولت ایتالیا فروخته شد و از سال 1932، با صلاح‌دید دولت، مدیریت آلفارومئو به یکی از گروههای صنعتی مهم ایتالیا، واگذار شد. موتور محرکه این کمپانی بالاخره در سال 1986 آنقدر با ضرر شدید، چرخید که «رومانو پرودی» مدیر کل برخی شرکت‌های دولتی ایتالیا از جمله آلفارومئو را بر آن داشت تا با فیات برای فروش سهام وارد مذاکره شود. پافشاری‌های فیات جهت نخریدن سهام آلفارومئو به دلیل مسائل حزبی تا آنجا ادامه یافت که فورد برای این خرید، ابراز تمایل کرد. با این پیشنهاد، نظر فیات تغییر کرده و جهت جلوگیری از ورود رقیب به بازار ایتالیا، تمام سهام آلفارومئو را خریداری و بدون تعدیل نیرو، دوران جدید فعالیت‌های آلفارومئو آغاز شد. کارنامه مثبت در مسابقات اتومبیلرانی و فعالیت‌های جانبی آن و همچنین ارزش بسیار بالای خودروهای کلاسیک آلفارومئو، برخی از دیگر نکات قابل ذکر از این ایتالیایی با اصل و نسب هستند.
رستگاری در ثانیه هشتم!
میتو مورد نظر از یک موتور توربو 4 سیلندر 16سوپاپه با حجم 1368 سی‌سی بهره می‌برد. سیستم مکش هوای چندمنظوره آلفارومئو یا همان MULTIAIR، برای اولین بار در میتو ارائه شد و نتیجه آن دریافت جایزه بهترین موتور 1.4 لیتری سال 2010 بود. این فناوری روی موتورهای 1.4 توربو با 170 اسب بخار، 1.4 توربو با 135 اسب بخار و 1.4 توربو با 105 اسب بخار، موجود است. نمونه 170 اسبی آن روی جولیتاهای موجود در ایران قابل مشاهده است و با تغییر برنامه‌ریزی ECU و کاهش توان خروجی به 135 اسب در دور 5250 و گشتاور 206 نیوتن‌متر در دور 1750، روی میتو نیز نصب شده است.
با فشردن کلید سیستم START / STOP،میتوی دوست‌داشتنی با ظرافت خاصی از خواب بیدار می‌شود. کارکرد نرم و بدون لرزش، اولین نکته مثبت است. سیستم مکش هوای چندمنظوره در آغاز حرکت وارد مدار شده و این امکان را به ما می‌دهد که در دور موتور حدود 1000، تا سرعت 48کیلومتر بر ساعت، به رانندگی ادامه دهیم. وجود این سیستم علاوه بر بالابردن راندمان موتور، مصرف سوخت را به میزان محسوسی کاهش می‌دهد و در شرایط استاندارد به حدود 6 لیتر به صورت ترکیبی در هر 100 کیلومتر، می‌رساند. رسیدن به سرعت 100کیلومتر بر ساعت در حدود 8.2 تا 8.4 ثانیه، با توجه به عملکرد بی‌نقص گیربکس شش‌دنده اتوماتیک، ایده‌آل به نظر می‌رسد. در بررسی انجام گرفته، در شتاب‌گیری اولیه، میتو پا به پای تویوتا GT86 جلو می‌رود و قدرت خروجی بیشتر تویوتا، تنها در شتاب ثانویه خودنمایی می‌کند.
سیستم انتقال قدرت TCT میتو با کلاچ دوگانه، از کاهش ناگهانی قدرت و گشتاور در زمان تعویض دنده‌ها جلوگیری کرده و امکان حرکت یکنواخت را فراهم می‌آورد. اگر پیش از این با خودروهای رده بالاتر، رانندگی نکرده باشید، از رانندگی با میتو کاملا لذت خواهید برد. مهندسی آلفا در این محصول به واقع رضایت‌بخش است. شما می‌توانید بین 3حالت پویا (Dynamic)، عادی(Normal) و آب و هوای بد (All-Weather)، با توجه به شرایط مسیر و همچنین سلیقه خودتان، نوع رانندگی را انتخاب کنید. سیستم کنترل کشش، دریچه گاز، کمک فنرها، سیستم فرمان و حتی عملکرد توربو شارژ، مواردی هستند که بسته به حالت رانندگی انتخابی شما، دستخوش تغییرات می‌شوند. عکس‌العمل پدال‌ها به فرامین شما بی‌نقص است. ابعاد کوچک این خودرو، اجازه مانور دادن در اوج سادگی را به شما می‌دهد، تعادل و چسبندگی با وجود رینگ‌های 17اینچی آلومینیومی بسیار خوب است و در سر پیچ‌ها با اطمینان مسیر را طی خواهید کرد، به خصوص اگر در حالت پویا به رانندگی بپردازید تا شتاب‌های لحظه‌ای قابل قبول، تعویض دنده در دور موتور بالا و افزایش انسجام خودرو را تجربه کنید. اما ایراداتی به این خودرو وارد است که به نظر می‌رسد سازنده باید در نسل جدید، بیشتر روی آنها کار کند. به طور مثال، هرچند که می‌توان خشک بودن سیستم تعلیق را با توجه به ذات نیمه اسپرت خودرو، نادیده گرفت اما مشکل آنجاست که ضربه‌ها گاه خیلی راحت به کابین منتقل می‌شوند. سیستم فرمان نیز نه آنقدر چابک است که بتوان روی عملکردهای لحظه ای آن حساب کرد و نه حس و حال سطح مسیر را به دستان راننده منتقل می‌کند. در تغییر حالت‌های مختلف رانندگی نیز تفاوت قابل ذکری در عملکرد فرمان ندیدیم و به طور کل باید گفت سیستم فرمان، نرم اما غیر هیجان‌انگیز است. این دو مورد نه آنکه آنقدر بد باشند که خریدار را از خرید این خودرو پشیمان کند، اما وقتی با کیفیت ساخت بالا، امکانات نسبتا کامل و عملکرد عالی موتور و گیربکس انس می‌گیرید، ناخواسته توقعتان از تمام بخش‌ها بالا می‌رود. زاویه دید به جز در قسمت عقب، کافی است و آینه‌های بزرگ و سنسور فاصله‌سنج عقب، نقص را تا حدودی جبران می‌کنند. ترمزهای دیسکی خنک‌شونده در جلو و عقب و سیستم‌های ABS, ASR, EBD, EBA, VDC, MSR, CBC, DST, Q2E ,HBA ,HHC نیز در جهت بالا بردن ایمنی میتو، به کار گرفته شده‌اند و عملکرد دقیق، قابل اعتماد و بی‌نقصی نیز دارند.
خانه‌ای کوچک اما لوکس
الهام‌گیری از 8C در اولین نگاه قابل مشاهده است. با طرحی زیبا و جالب توجه روبه‌رو هستیم که به مراتب از دیگر هاچ‌بک‌های داخلی، شیک‌تر و پخته‌تر به نظر می‌رسد. برخاستن این طرح از کشوری که مهد هنر طراحی دنیاست، عجیب به نظر نمی‌رسد. همه چیز درست همان چیزی است که از این برند انتظار داشتیم؛ ترکیبی از سنت و مدرنیته. خطوط نرم و یکنواخت میتو، فریبنده و حرفه‌ای است، از آن جهت که با وجود سادگی قابل مشاهده، بسیار خاص و زیبا به نظر می‌رسد. جلو پنجره سنتی آلفا و برجستگی مناسب گلگیرها، خاص بودن را دوچندان می‌کند. میتو شاید به شکیلی جولیتا نباشد، اما آنقدر همه چیز خوب از آب درآمده که نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. به نوعی می‌توان گفت این طرح ایتالیایی، امضای آلفارومئو است و اکثر محصولات جدیدشان را در چارچوب همین طرح جامع با کمترین تغییر عمده، بنا می‌کنند. طراحی داخلی نیز همچون بدنه، خاص و جالب توجه است. جنس روکش بالایی داشبورد که بخش کثیری از آن را می‌پوشاند و قسمتی از رودری‌ها از فیبرکربن است. هرچند که نمی‌توان فیبرکربن به کار رفته در میتو را با نمونه‌های رایج استفاده شده در خودروهای گران‌قیمت با آن کیفیت و جلا مقایسه کرد، اما در هر صورت بودنش در چنین محصولی، بسیار نکته مثبت و تحسین‌برانگیزی است. توجه به قالب ریزی جزئیات در این خودرو، به بهترین شکل صورت گرفته است. روحی اسپرت، بر فضا حاکم است. صندلی‌های چرم، داشبورد خوش‌تراش، رنگپردازیهای هیجان‌انگیز و... همه در راستای تقویت حس و حال سواری، نقش مثبت ایفا می‌کنند. چرم صندلی‌ها بسیار با کیفیت است تا جایی که هنگام خرید، به عنوان نکته‌ای برجسته روی آن مانور می‌دهند و آن را با چرم به کار گرفته شده در محصولات مازراتی برابر می‌دانند. برخلاف آنچه از ابعاد کوچک خودرو به نظر می‌رسید، در داخل کابین با محدودیت زیادی روبه‌رو نبودیم. فضای قسمت جلو، کافی به نظر می‌رسید، در عقب نیز عمق خوب صندلی‌ها برای افراد تا قد حدود 180 سانتی‌متر، مشکلی را پیش نمی‌آورد. دریافت 5ستاره ایمنی از موسسه NCAP، خود گواه بر ایمنی بالای این محصول است. 7 کیسه هوا، ضربه‌گیرهای دوبل صندلی‌ها، کمربندهای پیش‌کشنده، فرمان تاشو و ... در جهت حفظ ایمنی سرنشینان، تاثیر بسزایی دارند. سیستم BLUE&ME که حاصل همکاری مشترک مجموعه FIAT و شرکت MICROSOFT است، همچون دیگر محصولات آلفارومئو، در میتو نیز موجود است. یکی از کاربردهای این سیستم این است که موبایل شما را توسط بلوتوث شناسایی کرده و امکان خواندن متن‌های دریافتی، پخش موزیک، کنترل صوتی و ... را به شما می‌دهد. سیستم صوتی قدرتمند BOSEآمریکا نیز با برخورداری از خروجی 500 واتی که شامل ساب ووفر و 7 بلندگو است، هر سرنشینی را سر ذوق خواهد آورد. در کنار موارد ذکرشده، سازنده لیست بلندبالایی از امکانات را در اختیارتان می‌گذارد. از کروز کنترل، فرمان تلسکوپی با قابلیت تنظیم در 4 جهت و صندلی‌های برقی گرفته تا سقف پانوراما، سنسور باران، نشانگر باد تایرها، سنسور روشن‌شدن اتوماتیک چراغ‌ها، تهویه اتوماتیک با تنظیم دوگانه و وجود دیگر امکاناتی که با توجه به رقم پرداختی، انتظارشان را دارید.
فراتر از انتظارات ...
میتو از آنچه انتظارش را داشتیم باکیفیت‌تر بود. استفاده از مواد درجه یک در ساخت این خودرو و کیفیت مونتاژ تحسین‌برانگیز، نشان از ارزش قائل‌شدن آلفارومئو برای مشتریانش و همچنین توجه به رقبا در سطح جهانی دارد.
طراحی آن زیبا، خاص و دوست‌داشتنی است و تمامی اجزا در تناسب و هماهنگی خوبی قرار دارند، فقط ممکن است طرح دماغه خودرو، آنچنان عامه‌پسند نباشد. لیست امکانات کامل، فضای داخلی کافی به نسبت ابعاد بدنه، مصرف سوخت پایین، دینامیک و شتاب بالا و از همه مهم‌تر عملکرد بی‌نقص موتور و گیربکس، برخی از مواردی هستند که رضایت خریدار را به دنبال دارند. هر چند که باید با عملکرد ضعیف سیستم تعلیق در جذب و خنثی کردن ضربات، بی‌روح بودن فرمان، قطعات بسیار کمیاب و البته گران‌قیمت و همچنین تاثیر بد سوخت بی‌کیفیت ایران روی عملکرد کلی خودرو، بسازید. از لحاظ قیمتی نیز محدوده قیمتی 100 تا 130 برای نمونه‌های کارکرده و صفر، درست است که همچون تمام خودروهای موجود در بازار ایران، غیر واقعی و غیر منطقی است، اما با چشم‌پوشی روی ایرادات و نگاه به مزایا، وقتی آن را با دیگر انتخاب‌ها در این رده مقایسه می‌کنید، آنچنان قیمت بالایی به نظر نمی‌رسد، به هر حال شما بیش از هرچیز، بهای خاص بودن به لطف هنر طراحی ایتالیایی و کیفیت بسیار بالا را پرداخت می‌کنید.
