تولید خودرودر ایران، صنعتی با هزینه های گزاف برای مشتریان
در سال های نچندان دور در دهه شصت شمسی پیکان در ایران تولید می شد و پس از قرعه کشی و طی مراحلی به مشتری تحویل می شد. بعد از اتمام جنگ با عراق تاکنون معمولا خودروهای داخلی پیش فروش می شده اند و قبل از تحویل مبلغ آن دریافت می شده است. به لطف حمایت همه جانبه دولت و حمایت شایدگاهی نچندان آگاهانه مردم ،خودروسازان داخلی بدون توجه به رقبا ، شرایط بازار و خواسته مشتریان در سال های گذشته رشد کردند. شرایط مطلوب مالی و پیش فروش ها ، فرصت های طلایی رشد و بهبود را تباه کرد و در نهایت ساختار متزلزل و بدون پایه و اساس خودرو سازی کشور در پی تحریم ها و شرایط نابسامان اقتصادی به هم ریخت.
در حال حاضر خودرو سازان بزرگی داریم که قادر به ساخت خودرو هایی با تکنولوژی 20 سال پیش نیز نیستند. شاید اگر خودرو سازی از ابتدا دولتی نشده بود هم اکنون شرایط مطلوب تر بود . طبق روال همیشگی هیچ دلیل قانع کننده ای برای توجیه این شرایط ارایه نخواد شد و کسی مسوولیت آن را بر عهده نخواهد گرفت.
مردم ایران دراین سالها به صورت مستقیم ( هزینه پرداخت شده برای خرید خودرو) و غیر مستقیم (آلودگی هوا ، مرگ و میر ناشی از نا ایمن بودن خودرو ها و غیره) بهای گزافی پرداخت کرده اند و نتیجه آن در حال حاضر تولید پژو 405 و پراید با طراحی و تکنولوژی دهه 80 و 90 میلادی با قطعات بی کیفیت می باشد.
در مورد خودروهای وارداتی با در نظر گرفتن تعرفه 45 درصدی, هزینه شماره گذاری, هزینه خودرو های فرسوده و مالیات ارزش افزوده قیمت خودرو وارداتی در حال حاضر 2 تا 5/2 برابر ارزش خودرو می باشد.
به نظر می رسد خودروسازان با بی کیفیتی محصولات و دولت با تعرفه واردات قصد گرفتن غرامت از مردم ایران و جبران خسارات را دارند. مردمی که خواسته یا ناخواسته به عنوان مشتریان صبور وکم توقع در خدمت تولید خودرو بوده اند.
افزایش مجدد تعرفه ها در سال 1393 با توجه به نکات مطرح شده، هیچ نتیجه ملموسی برای کمک به صنعت داخلی نخواهد داشت و حاشیه امن خودرو سازان داخلی برای ادامه روند گذشته را افزایش خواهد داد و مردم ایران را بیش از پیش ناراضی تر و صنعت خودرو را بیمار تر خواهد نمود. امید به اینکه در سال آینده صدای مشتریان شنیده شود
کامران شیرانی