نسل نخست نیسان ماکسیما در سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۴ و با نام داتسون ۸۱۰ ماکسیما روانه‌ی بازار آمریکای شمالی شد. نسل دوم این خودرو که در سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در بازار حضور داشت، آرایش سیستم انتقال قدرت آن از دیفرانسیل عقب به دیفرانسیل جلو تغییر یافت و با کد 4DSC به عنوان یک سدان اسپرت مطرح شد. نسل پنجم ماکسیما با کد A33 در ایران مونتاژ و عرضه شد که استقبال گسترده‌ای از آن شد. هم اکنون نسل هشتم ماکسیما در بازار عرضه شده است که با انبوهی از بهینه‌سازی‌ها در کنار مشخصات فنی قابل توجهی به میدان رقابت آمده است و بدین ترتیب توجه زیادی را به خود جلب کرده است.
نیسان ماکسیما به لطف توانایی‌های حرکتی بالا، خود را به عنوان رقیبی قدرتمند برای محصولات آمریکایی این کلاس معرفی کرده است؛ به همین در ادامه به مقایسه‌ی این خودرو با دوج چارجر می‌پردازیم.. برای شروع بد نیست نگاهی به مشخصات نیسان ماکسیما داشته باشیم. ماکسیمای دیفرانسیل جلو به پیشرانه‌ای شش سیلندر با ۳.۵ لیتر حجم و توان خروجی ۳۰۰ اسب بخار مجهز است.
این خودرو در مدت زمان ۶ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. نسل هشتم ماکسیما توانایی طی مسافت ۴۰۰ متر را ۱۴.۵ ثانیه و با حداکثر سرعت ۱۵۹ کیلومتر بر ساعت دارد. مسافت توقف از سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت نیز برای ماکسیما ۳۸.۱ متر است. در مانور مسیر 8 شکل نیز ماکسیما زمان ۲۶.۶ ثانیه را با شتاب جی متوسط ۰.۶۹ از خود بر جای گذاشت. وزن خالص این سدان اسپرت ژاپنی نیز ۱.۶ تن است.
در سمت دیگر رقیب مدعی و پر سابقه‌ی آمریکایی، یعنی دوج چارجر قرار دارد. چارجر نسبت به ماکسیما خودروی سنگین‌تری است و وزن آن به ۱.۸۶ تن می‌رسد. چارجر به پیشرانه‌ی شش سیلندر وی شکل با ۳.۶ لیتر حجم مجهز است که توانایی تولید ۲۹۶ اسب‌بخار قدرت را دارد. این اعداد نشان می‌دهد که پیشرانه‌ی چارجر علیرغم حجم بیشتر، قدرت کمتری از پیشرانه‌ی نیسان تولید می‌کند.
شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دوج چارجر ۶.۶ ثانیه و زمان لازم برای طی مسافت ۴۰۰ متر نیز ۱۵.۱ ثانیه است که در پایان این مسیر چارجر حداکثر سرعتی معادل ۱۵۳ کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. مسافت توقف دوج چارجر هم ۳۶.۸ متر است و مسیر 8 شکل را می تواند در ۲۶.۹ ثانیه و با شتاب جی متوسط ۰.۶۶ طی کند. مقایسه‌ی این ارقام برتری واضح ماکسیما را در خط مستقیم اثبات می‌کند و در حرکت مارپیچ و تست شتاب جی نیز ماکسیما با اختلاف اندکی بهتر از چارجر عمل کرده است. تنها برتری چارجر نسبت به ماکسیما در مسافت ترمزگیری است.
دوج چارجر SXT مورد مقایسه دارای قیمت ۳۷ هزار دلار است که نزدیک به ۲ هزار دلار ارزان‌تر از ماکسیما است. بر اساس آزمایش‌های آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا مصرف سوخت دوج چارجر در شهر معادل ۱۴.۹ لیتر و در جاده معادل ۹.۱ لیتر است. این اعداد برای نیسان ماکسیما ۱۲.۸ لیتر در شهر و ۹.۴ لیتر در جاده است.
برای افرادی که به دنبال گزینه‌ی قدرتمند‌تری در این بازه‌ی قیمتی باشند انتخاب دیگری نیز وجود دارد که دوج چارجر R/T است. این مدل که قیمت پایه‌ی آن از ۳۵ هزار دلار آغاز می‌شود مجهز به پیشرانه‌ی V8 با ۵.۷ لیتر حجم است که توانایی تولید ۳۷۰ اسب بخار قدرت و ۵۳۵ نیوتون متر گشتاور را دارد. البته موردی که باید به آن توجه کرد این است که این قدرت بالاتر سبب افزایش مصرف سوخت این خودرو شده است.
اما تجربه‌ی رانندگی دراز‌مدت با ماکسیما نکات مهمی را به همراه دارد. یکی از نکات مثبت نیسان ماکسیما وجود سیستم ورود و استارت بدون کلید است. شما می‌توانید در حالی که کلید خودرو در جیبتان قرار دارد درب‌های خودرو را باز کرده، وارد شده و تنها با فشردن یک کلید خودرو را روشن کنید. اما این سیستم در زمان تست هر از گاهی به مشکل بر می‌خورد، برای مثال گاهی که درب‌های خودرو با استفاده از کلید روی دستگیره‌های باز می‌شد، سوئیچ توسط خودرو شناسایی نمی‌شد و بدین ترتیب مکان استارت زدن پیشرانه نیز وجود نداشت. برای رفع این مشکل باید با استفاده از ریموت یک بار درب‌ها را باز و بسته کرد.
یکی دیگر از مشکلاتی که برخی از مالکان ماکسیما با آن برخورده بودند، عدم کارکرد مناسب کلید قفل روی درب‌ها بود. در این صورت برای قفل درب‌ها تنها استفاده از کلیدهای روی ریموت چاره‌ی موجود است. با صرف نظر از ایرادات کوچک در عملکرد برخی بخش‌های خودرو، نسل هشتم ماکسیما خودرویی بسیار جذاب است. ظاهری زیبا، توانایی‌های حرکتی بالا که حتی قادر به شکست رقبای آمریکایی است، امکانات رفاهی کامل و تجربه‌ی سواری خوب، برخی از نقاط مثبت این خودرو است.
امید است با از سر گیری روابط خودروسازان مطرح جهان با ایران، سدان اسپرت و زیبای ماکسیما نیز به بازار ایران بازگردد.