فربد زاوه در گفت‌وگو با اقتصادنیوز در پاسخ به این سوال که در بین خودروهای خارجی، شانس کدام‌شان را برای حضوری موفق در بازار ایران طی سال جاری بیشتر می‌دانید؟ گفت: اگر منظور از موفقیت، فروش در یک سال است، این امکان با توجه به دستورالعمل ساخت داخل در ابتدای تولید تنها برای سه برند پژو، سیتروئن و رنو وجود دارد. البته در صورتی که این دستورالعمل اجرا نشود شرایط متفاوت خواهد شد.
وی ادامه داد: به نظر می‌رسد شرکای خارجی که دولتی‌ها را برای شراکت انتخاب کرده‌اند در صورت عدم حمایت آشکار وزارت صنعت، نمی‌توانند برنده بازار ایران باشند. این عدم موفقیت در وهله اول ناشی از کاهلی‌های طبیعی شرکت مادر در زمان استفاده از توان دولتی داخل در قبال مشتری ایرانی است؛ تجربه‌ای که در پژو در زمان خروج از ایران مشاهده شد. این کاهلی در آن زمان، کل مجموعه پژو را تحت تاثیر قرار داده بود و اثرات آن در قدیمی بودن تکنولوژی محصولات پژو و عدم استقبال در سطح جهانی از این خودروها قابل مشاهده است.
زاوه تصریح کرد: در عین حال شرکت‌های خودروساز دولتی به واسطه گستردگی زیاد در انتخاب شریک خارجی و در نظر گرفتن پروژه‌های پرهزینه تنوع شدید بخشیدن به تولیدات داخلی، دچار مشکلات تامین نقدینگی می‌شوند. این مشکلات قطعاً به محصولاتی که نیاز به سرمایه‌گذاری گسترده‌تری دارند آسیب بیشتری وارد می‌کند. بزرگ‌ترین بازنده این بازی البته فیات خواهد بود.
این کارشناس بازار خودرو اضافه کرد: از آن‌سو در صورتی که ایران‌خودرو با داتسون (برند نیسان) به نتیجه برسد، قطعات مشترک آن با تندر 90، نیاز به سرمایه‌گذاری را در آن کم می‌کند. فیات، عقبه‌ای در صنعت کشور ندارد و در صورتی که سرمایه آن توسط خود این شرکت تامین نشود، در تامین سرمایه برای اجرای آن مشکلات زیادی ایجاد خواهد شد. مشکل بعدی رقابت داخلی در محصولات دو خودروساز بزرگ است. رقابت داخلی شدید در کنار ناکارآمدی خدمات‌رسانی کیفی مناسب به خودروها در دوره تعمیرات و تضمین سبب می‌شود تمایل بازار به سمت شرکت‌های خصوصی‌تر با شرکای کمتر و خدمات باکیفیت‌تر در درازمدت پیش برود و از سلطه دو شرکت بزرگ فعلی کاسته شود. به عنوان مثال فولکس‌واگن چه در صورت شراکت با مجموعه کرمان‌موتور که روزهای خوبی را با محصولات چینی می‌گذراند و چه در صورت شراکت با گزینه‌های مطرح دیگر، در یک دوره پنج‌ساله می‌تواند انحصار فرانسوی‌ها را در بازار به شدت کاهش دهد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: رقابت داخلی فرانسوی‌ها هم بیشتر به نفع رنو پیش می‌رود تا پژو سیتروئن. بنابراین شاید در سال 1395، بتوان پژو را برند موفق بازار ایران پیش‌بینی کرد، ولی این موفقیت در درازمدت پایدار نمی‌ماند، مگر آنکه سیاست‌های جدیدی از سوی وزارت صنعت اعمال و مجدداً وضعیت پژو را به صورت تصنعی تقویت کند.