سختکوشی و تلاش را باید دو ویژگی جدانشدنی جوامع توسعه‌یافته به حساب آورد، دو فاکتوری که می‌تواند یک جامعه را از ایستایی و توقف نجات دهد و به قول جواهرلعل نهرو (یکی از رهبران جنبش استقلال هند) آب تا وقتی جاری و در حرکت است تازه و پاک می‌ماند،
اما اگر آن را متوقف کنیم کم‌کم فاسد و گندیده می‌شود و زندگی انسان و زندگی یک ملت نیز چنین است. حفظ این ویژگی دغدغه اصلی بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه است و این روزها آنها به خوبی می‌دانند ریشه‌کن شدن بیکاری و تحقق توسعه در بخش‌های مختلف اقتصادی و... تنها با گسترش فرهنگ سختکوشی امکان‌پذیر است. درحال‌حاضر شهرهای بزرگ جهان برای رشد تلاش بسیاری را در دستور کار خود قرار داده‌اند. این موضوع را می‌توان از ساعات کاری آنها و مقدار تعطیلات تشخیص داد. این موضوع بهانه مناسبی بود تا از نگاه گزارشگران شبکه تلویزیونی سی‌ان‌ان به معرفی ۱۰ شهر سختکوش دنیا بپردازیم. گزارشی که برمبنای لحاظ کردن پارامترهایی مانند ساعات کاری و مقدار تعطیلاتی که کشورهای جهان در طول یک‌سال از آن بهره‌مند هستند تهیه شده است.
هنگ‌کنگ
اما نخستین شهری که در فهرست ۱۰ شهر نخست سختکوش جهان قرار گرفته، هنگ‌کنگ است. شهری که مردمانش انگار بویی از خستگی نبرده‌اند و در طول یک سال بیش از 2 هزار و 500 ساعت کار می‌کنند، بنابراین اگر خیلی سختکوش هستید می‌توانید سری به این شهر توسعه‌یافته جنوب شرق آسیا بزنید جایی که مردمانش به سخت کار کردن اعتیاد دارند و میانگین ساعت کاری آنها در هفته بیش از ۵۰ ساعت است. البته فراموش نکنید که هنگ‌کنگی‌ها فقط ۱۷ روز در طول سال از مرخصی با حقوق سالانه برخوردارند. در مقایسه، مردم پاریس سالانه ۱۶۰۴ ساعت کار می‌کنند که ۱۰۰۰ ساعت کمتر از ساعت کاری هنگ‌کنگ است. همین سختکوشی موجب شده تا فرانسوی‌ها این روزها در رده‌بندی اقتصادی کشورهای جهان پس از امریکا، چین، ژاپن، آلمان و انگلیس در جایگاه ششم قرار بگیرند.
بمبئی
بمبئی پایتخت ایالت ماهاراشترا از مهم‌ترین شهرهای کشور هند است. شهری با ۲ هزار و ۲۷۷ ساعت کار سالانه که جایگاه دوم را در بین پرکارترین شهرهای جهان به خود اختصاص داده و البته یکی از شلوغ‌ترین شهرهای جهان نیز به حساب می‌آید. شهری که این روزها تلاش می‌کند تا به داستان پیشتازی خود در عرصه اقتصاد جهان و پشت‌سر گذاشتن چین رنگ واقعیت ببخشد و آن را واقعی‌تر جلوه دهد.
مکزیکوسیتی
مکزیکوسیتی، پایتخت مکزیک شهری است که بیشترین میزان ساعات کاری را در بین کشورهای جنوب امریکا به خود اختصاص داده یعنی ۲هزار ۲۷۶ ساعت کار سالانه که این کشور را در رده یازدهم اقتصادهای بزرگ جهان قرار داده است. مکزیکی‌ها با میانگین ۱۰ ساعت کار روزانه (هم در خانه و هم در محل کار) جزو سختکوش‌ترین ملل دنیا هستند. اقتصاد در حال ساخت مکزیک بر محور صنایعی مانند پتروشیمی، نساجی، وسایل نقلیه موتوری و فرآورده‌های غذایی بنیان گذاشته شده و در زمره کشورهایی قرار دارد که از کمترین تعطیلات رسمی برخوردار است به‌طوری‌که مجموع روزهای تعطیل در این کشور کمتر از ۱۰ روز است.
دهلی نو
دهلی دومین کلانشهر بزرگ هند و پایتخت این کشور محسوب می‌شود؛ شهری که ساکنان آن رکورد ۲ هزار و ۲۱۴ ساعت کار سالانه را به خود اختصاص داده‌اند. گزارش سال ۲۰۱۴ میلادی واحد اطلاعات اکونومیست نشان می‌دهد این شهر در بین ۱۳۱ شهرهای جهان در زمره ارزان‌ترین شهرها قرار دارد و ساکنان با تورم چندان بالایی روبه‌رو نیستند.
بانکوک
اما ساکنان بانکوک تایلند نیز با۲ هزار و ۱۹۱ ساعت کار در زمره یکی از سختکوش‌ترین مردم جهان قرار دارند. بررسی‌ها نشان می‌دهد شاغلان شهر بانکوک در سال ۹ روز مرخصی با حقوق دارند.البته مردم این شهر سالانه ۱۶روز تعطیلات عمومی دارند و به طور کلی ۵ هفته در طول سال تعطیل است.
دوبی، شهری با مهاجران سختکوش
در نگاه نخست شهر دوبی با تصویر برج‌های سر به آسمان برداشته‌اش تصور هرگونه سختکوشی را بر هم می‌ریزد. اما باید باور کنیم مردم این کشور سالانه ۲ هزار و ۱۸۶ ساعت کار می‌کنند و علاوه بر تعطیلات عمومی ۳۰ روز مرخصی با حقوق دارند. البته شاید مهاجرپذیر بودن این شهر در این امر بی‌تاثیر نباشد.
نایروبی
ساکنان «نایروبی» در کنیا یا همان شهر سبز زیر تیغ آفتاب از نظر کاری یکی از سختکوش‌ترین مردم جهان به حساب می‌آیند. شهری با کارمندانی که در سال ۲ هزار و ۱۸۴ ساعت کار می‌کنند و ۲۲ روز مرخصی باحقوق دارند. این منطقه که متعلق به قبیله ماسایی بوده و تیره کوچکی از این قبیله به‌نام کاپوتیه در آن ساکن هستند این روزها حسابی دل به‌کار داده و پس از قاهره، ژوهانسبورگ و لاگوس، مرکز ارتباطات و فعالیت‌های اقتصادی شرق و مرکز افریقا به حساب می‌آید.
تایپه وتایوان پول‌دوست‌ترین مردم جهان
اما بعداز هنگ‌کنگ و بانکوک، شهروندان تایپه و تایوان از پول‌دوست‌ترین مردم جهان به حساب می‌آیند. از این منظر آنها ازجمله کاری‌ترین مردم جهان به شمار می‌روند به‌طوری‌که هر یک از ساکنان این شهر در سال در مجموع ۲ هزار و ۱۴۱ ساعت کار می‌کند.
جاکارتا
بعد از تایپه و تایوان مردم جاکارتای اندونزی سالانه ۲ هزار و ۱۰۲ ساعت کار می‌کنند و با ۱۲ روز کمترین تعطیلات را در سال دارند.
بوگوتا
با این همه به نظر می‌رسد لقب دهمین شهر پرکار جهان پس از جاکارتا به بوگاتای کلمبیا می‌رسد، شهری با ۲ هزار و ۹۶ ساعت میانگین ساعت کاری که در زمره یکی از سختکوش‌ترین شهرهای جهان دسته‌بندی می‌شود. به هر ترتیب به نظر می‌رسد رقابت میان کشورهای جهان روز به روز سخت‌تر می‌شود و نسل آینده باید در میان این رقابت شدید زندگی کند و اگر سختکوشی را نپذیرد، مجبور است دنباله‌رو دیگر جوامع شده و از فرهنگ آنان تبعیت کند.