این روزها در حالی «فراخوان» به واژه‌ای مانوس در بازارهای بزرگ خودرو دنیا تبدیل شده که فراخوان در بازار ایران در حد صفر است و نه خودروسازان داخلی تمایلی به آن دارند و نه بسیاری از مشتریان از این حق طبیعی خود مطلع هستند.
هر ساله فراخوان‌های زیادی از سوی بزرگ‌ترین خودروسازان دنیا برای حتی کوچک‌ترین عیب و ایرادها، انجام می‌شود، حال آنکه در ایران تنها یک بار ( در ماجرای آتش سوزی‌های پژو 405 )، فراخوان اعلام شد و پیش و پس از آن، نه خودروسازان و نه واردکنندگان، هیچ‌کدام اقدام به این کار نکردند.
اگر نگاهی به آمار و ارقام فراخوان‌های خودرو در دنیا بیندازیم، متوجه می‌شویم غول‌های خودروسازی حتی برای کوچک‌ترین مشکلات و ایرادها نیز دست به فراخوان زده‌اند و در حال حاضر نیز درگیر یکی از بزرگ‌ترین فراخوان‌ها بابت نقص فنی ایربگ محصولات‌شان هستند. این در شرایطی است که در ایران، گویا نه خودروسازان و نه واردکنندگان، هیچ‌یک الزام و اعتقادی به انجام فراخوان حتی برای مشکلات و عیوب ایمنی محصولات‌شان ندارند و این می‌تواند نشانه تعهد کم عرضه‌کنندگان خودرو کشور به مشتریان و واقف نبودن آنها (مشتریان) به حق و حقوق طبیعی‌شان باشد. به‌عنوان مثال، همین چند روز پیش و پس از انتشار خبر «خاموشی ناگهانی خودروهای داخلی»، مشخص شد بسیاری از خودروهای تولیدی کشور (در بخش سواری)، دارای این نقص فنی هستند، نقصی که مستقیما با ایمنی این خودروها سروکار دارد. با این حال، خودروسازان داخلی هنوز هیچ واکنشی به این «مساله بزرگ» نشان نداده و ظاهرا برنامه‌ای هم برای فراخوان محصولات معیوب خود ندارند.
در این شرایط باید از خودروسازان کشور پرسید که چرا تا این حد نسبت به فراخوان محصولات معیوب‌شان بی‌اعتنا هستند؟ چطور می‌شود عیبی به این بزرگی (خاموش شدن ناگهانی) در خودروهای داخلی بروز کند و خودروسازان اقدامی در راستای رفع آن انجام ندهند؟ آیا کیفیت خودروهای داخلی به حدی است که خودروسازان کشور اصلا نیازی به فراخوان آنها نمی‌بینند و مطمئن هستند که «خاموشی ناگهانی» نیز آسیبی به سرنشینان نمی‌زند؟ پاسخ پرسش آخر را باید از مشتریان پرسید.