شاخص کل، بازده نقدی و قیمت در بورس اوراق بهادار تهران در پایان معاملات امروز با کاهش 191 واحدی در محدوده 63 هزار و 227 واحد ایستاد.
از تالار شیشه‌ای بورس اوراق بهادار تهران، ظاهرا حضور یک نفر برای شنیدن نظرات سهامداران با استقبال مواجه شد و این گویای حرف‌های شنیدنی بسیاری برای متولیان بازار سرمایه و تصمیم‌گیران مدیریت کلان اقتصاد کشور است.
در میان گپ و گفت صمیمی خبرنگار ما با اهالی تالار شیشه‌ای، سهامداری جلو می‌آید و می‌گوید: بازار سهام رمق چندانی برای جهش ندارد. حرف زیاد زده می‌شود، اما واقعیت موضوع نشان می‌دهد حتی حامیان بورس هم چندان تمایلی برای بر دوش کشیدن بار بازار سرمایه ندارند.
به گزارش فارس، علی شاه آبادی می‌گوید: در حال حاضر عمده نقدینگی در بانک‌ها سپرده شده و سایر بازارها با رکود فزاینده‌ای مواجه شده‌اند. از سوی دیگر قدرت خرید برای تقاضا در بازار مسکن با وجود وام‌های مختلف توانایی چندانی برای عرض اندام ندارد.
پدیده گاوبندی در بورس
این سهامدار که خود را دانش‌آموخته کارشناسی انفورماتیک و فروشنده عمده لوازم خانگی در بازار تهران معرفی می‌کند، مشکل بزرگ بازار سرمایه را حاکم شدن رکود فزاینده بر معاملات می‌داند و می‌گوید: یکی از ایرادهای بزرگ در این بازار نحوه نگرش مدیریت متولیان بازار سرمایه در عرضه سهام است. در ارزیابی‌ها قیمت‌های بالایی عنوان می‌شود و به نوعی به اصطلاح بازار سهام با پدیده گاوبندی مواجه می‌شود. اینکه سهام شرکتی ابتدا با قیمت بالا کشف قیمت شود و سپس به محض سقوط آن به زیر نرخ عرضه اولیه به یکباره از تصمیم برای افزایش سرمایه خبر داده شود، از مصادیق این پدیده بوده است.
اکبر حاجیلو، سهامدار دیگری است که می‌گوید از 15 سال گذشته تا به امروز و همواره به بورس وفادار بوده، هر چند که به گفته او برایش سود چندانی در بر نداشته است.
همه منتظر مانده اند
حاجیلو می‌گوید: تا چند سال پیش طلا فروش بازار تهران بوده و اکنون بازنشسته شده است.
وی می‌گوید: حال و هوای تالار شیشه‌ای این روزها به شدت سیاسی شده است. اغلب سهامداران قدیمی بازار سهام با اینکه این روزها زیان را در سبد دارایی‌های خود تجربه می‌کنند، اما همچنان منتظر مانده‌اند تا ببیند چه می‌شود. هیچ سهامداری علاقه‌مند به فروش دارایی‌های خود در قیمت‌های نازل فعلی نیست.
به گفته حاجیلو مشکل بورس جابه جایی با تغییر مدیران نیست، بلکه نحوه و اجرای نگرش‌های مدیریتی است. در حال حاضر حقوقی‌ها از بازار حمایت نمی‌کنند، از طرفی با عرضه‌های اولیه سهام هر بار به طور میانگین تا 300 میلیارد تومان نقدینگی از دل بازار سهام جذب کردند. در عین حال رانت اطلاعاتی با اینکه کمتر شده، اما همچنان وجود دارد.
دولت راضی به از بین رفتن دارایی ها است؟
جعفر حسینی یک سهامدار دیگر بازار سهام است که به گفته خودش حدود 10 سال در بازار سرمایه حضور دارد. او خود را دانش‌آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه پلی‌تکنیک معرفی می‌کند.
به گفته حسینی بورس تا زمانی که درهای خود را به روی دنیا باز نکند، حال و روزش چندان با واقعیت هم‌راستا نیست.
وی با اشاره به تجریه مدیران پیشین بورس از جمله میرمطهری، لزوم تکرار رویه‌های مدیریتی او را ضروری می‌داند.
وی می‌گوید: بورس نیازمند مدیرانی جسور و توانمند است. بورس با صف چینی‌های صوری و غیر واقعی مواجه است و اگر سرمایه‌گذار، ناشی باشد در تله‌های نقدینگی گرفتار می‌شود. متولیان بازار سرمایه بارها از حمایت سخن گفته‌اند، اما با آنچه که در واقعیت وجود دارد متناقض است. 80 درصد سهام در بورس به نوعی در مالکیت دولت است و اغلب شرکت‌ها با مدیران دولتی اداره می‌شوند. چگونه است که دولت راضی به برباد رفتن ارزش دارایی‌های خود در این بازار است.
دامپینگ سهام در تالار شیشه ای
حسینی از نوعی دامپینگ با هدف پایین کشیدن قیمت سهام سخن گفت و افزود: سرمایه هوشمند است و وقتی می‌بینید فعالیت‌های عمرانی با توقف مواجه شده با وجود حمایت از بورس و ای حتی رشد قمیت سهام به دنبال سرمایه‌گذاری در بورس نمی رود. در حال حاضر همه تمرکز دولت بر مذاکرات هسته‌ای متمرکز شده و اگر توافقی صورت نگیرد، دولت بزرگترین متضرری خواهد بود که همه سرمایه‌اش را از دست خواهد داد.
جمال‌زاده دیگر سهامدار حاضر در تالار بورس که خود را پزشک عمومی معرفی می‌کند، از کاهش سود تقسیمی شرکت‌ها در فصل مجامع امسال سخن می‌گوید و ادامه می‌دهد: وضع طوری شده که میان ماندن و رفتن از بورس دچار سردرگمی شده‌ام.
پتروشیمی اراک در حالی سال گذشته به ازای هر سهم 500 تومان سود نقدی در مجمع تقسیم کرد که امسال پیشنهاد تقسیم سود 68 تومانی را ارایه کرده و یا شرکت کالسیمین که پارسال به ازای هر سهم 60 تومان سود نقدی داد اما امسال این سود به 30 تومان تقلیل یافته است. بازیگران بورس قادر به پیش‌بینی آینده نیستند و سهامدار به نوعی ورشکسته شده است. اغلب کارگزارهایی که پیش از این با خرید سهام‌های گران برای صندوق‌های سرمایه‌گذاری، کارمزد خوبی دریافت می‌کردند، اکنون با خطر ورشکستگی مواجه شده‌اند.
لزوم فرهنگ سهامداری بجای تنبلی
در این میان پیرمردی موی سپید کرده جلو می‌آید و خطاب به خبرنگار فارس می‌گوید: مردم را باید تشویق به سهامداری کرد، نه دلالی و تنبلی. چرا باید بانک‌ها به بازاری برای جذب بی‌دغدغه پول تبدیل شوند، اما سهامداری در بازار سرمایه متهم شوند.
سهام سرمایه‌گذرای سایپا که دو سال قبل ۱۸۰ تومان بوده اکنون با احتساب سود نقدی 10 تومانی مجمع به 103 تومان رسیده و این در حالی است که طی یک سال اخیر تا کنون بابت این سهم حدود 50 درصد زیان دیده‌ایم. اگر سرمایه خود را در بانک می‌گذاشتیم بدون دردسر سود 22 درصدی را می‌گرفتیم.
برای فرهنگ سازی باید هزینه کرد
موسوی، مدیر بازنشسته آموزش و پرورش اما دیدگاه جالبی را عنوان می‌کند.
وی می‌گوید وقتی دولت با وجود تعیین حقوق کارگران، اجازه افزایش قمیت‌های فروش را نمی‌دهد باعث کاهنده شدن سود و به تبع آن ریزش قیمت سهام در بورس می‌شود. بورس یک تکنیک تخصصی است و کارخانه‌ها با پول سهامداران کار می‌کنند. اگر بورس برای اقتصاد مضر است، پس چرا شرکت‌های سهامی عام تشکیل شده‌اند.
دولت باید هزینه فرهنگ‌سازی بورس را پرداخت کند نه اینکه جامعه تشویق به کنز (گنج کردن) پول و یا سپرده‌گذاری در بانک‌ها بدون هیچ‌گونه فعالیت موثر شوند. طرح‌های توسعه‌ای شرکت‌ها تنها با تامین مالی ارزان قیمت در بورس توجیح اقتصادی خواهند داشت.
شرمساری سهامدار از نگریستن به تابلوی معاملات بورس
علی کریمی‌راد دیگر سهامداری است که معتقداست، دولت بنا دارد کسری بودجه خود را از محل مالیات جبران کند.
وی می گوید: مالیات سال 91 خود را تسویه کرده‌ام اما اداره مالیاتی عنوان می‌کند که رقم پرداختی علی‌الحساب بوده و دوباره بر مبنای سال پایه 91 مالیات را افزایش داده‌اند تا بتوانند مالیات سال‌های 92 و 93 را هم بر همان اساس افزایش دهند. در حال حاضر رکود در تمامی بازارها مشهود است. نحوه عملکرد دولتی به گونه‌ای است که هر دوره‌ای برخلاف رویه‌های دولت قبل عمل کرده و این در حالی است که در دنیا دولت‌ها دنباله‌رو جریان‌های قبلی هستند.
موسوی دیگر فعال بازار سرمایه که خود را فرهنگی معرفی می‌کند، می‌گوید: در حال حاضر شرکت‌ها با همان ظرفیت‌های قبلی صادرات و یا فروش خود را انجام دهند. با وجود تحریم‌ها آخرین ورژن کالاها و خدمات در بازار به آسانی در دسترس است. اما این پرسش وجود دارد که دلیل افت بازار سهام چیست؟ مستندات اینکه کالاها بر روی دست شرکت‌ها مانده کجاست؟ من به عنوان سهامدار اگر چه میزان زیانی متحمل نشده‌ام، اما اکنون از نگریستن به تابلوی معاملات احساس شرمندگی می‌کنم. اینکه تورم اسمی 14 درصد شده با واقعیات معیشت همگن نیست. کارمند دولت از افزایش 14 درصدی حقوق برخوردار شده، اما تورم قابل لمس جامعه بیش از 25 درصد است.
به گزارش فارس، در این گزارش میدانی آنچه بیش از همه مشهود بود، امید سهامداران به آینده و اذعان آنها به ارزندگی شدید قیمت سهام در شرایطی فعلی است. شرایطی که اگر با حمایت همه جانبه دولت همراه شود، بدون شک برترین گزینه سرمایه‌گذاری در اقتصاد ایران خواهد بود.