فعالان عرصه اعزام نیروی کار، از مشکلات اعزام نیروی کار ایرانی به خارج از کشور سخن گفته و در این مورد توصیه‌هایی را بیان می‌کنند.
به گزارش اقتصادنیوز، آمارهای رسمی نشان می‌دهد در سال‌های اخیر وضعیت اعزام نیروهای کار ایرانی به خارج از کشور چندان مطلوب نبوده است. هرچند در سال‌های برنامه چهارم توسعه قرار بر این بوده که بیش از 100 هزار نیروی کار ایرانی به خارج از کشور اعزام شوند اما آمارهای رسمی نشان می‌دهد که کمتر از چهار درصد این هدف محقق شده است. اما اکنون وضعیت اعزام نیروهای کار ایرانی به خارج چگونه است و کدام کشورها برای نیروهای کار ایرانی مناسب‌ترند؟
در این مورد مهرداد ایوبی، رئيس کاريابي‌های بين‌المللی ايران در گفت‌وگو با اقتصادنیوز گفت: هر کشوری با توجه به اینکه به چه مشاغل و تخصص‌هایی احتیاج دارد نیرو جذب می‌کند. نمی‌توان آمار دقیق اعزام را عنوان کرد. به این شکل نیست که بگوییم ایرانی‌ها را بیشتر برای زمینه پزشکی یا کارگری یا مهندسی می‌خواهند به کشوری دیگر بروند.
وی تصریح کرد: اگر افراد رشته تحصیلی متناسب با نیاز کشوری که می‌خواهند سفر کنند داشته باشند و با زبان آن کشور آشنایی داشته باشند می‌توانند به شغل مناسب دست یابند. برای مثال، امسال کانادا یک سری رشته‌های مهندسی را جذب می‌کند، ولی استرالیا رشته‌های پزشکی و مهندسی و یک سری از رشته‌های خاص را مدنظر دارد که نیرو استخدام کند.
در همین مورد عضو هیات مدیره کانون کایابی‌هایی بین‌الملل هم به اقتصادنیوز گفت: افراد جویای کار در ایران دو نوع مهاجرت دارند، کسانی که به کشورهای همسایه مهاجرت می‌کنند و کسانی که به کشورهای دورتر سفر می‌کنند. در حالت عادی کارگران متخصص به ویژه در امور ساختمانی، جوشکاری و تاسیسات به کشورهای ترکیه و عراق مهاجرت می‌کنند. ولی در این دو کشور به‌رغم اینکه ایرانی‌ها زیاد کار می‌کنند، به علت نبود تفاهم‌نامه رسمی همکاری بین وزارت کار ایران و وزارت کار کشورهایی مانند عراق و ترکیه مشکلات متعددی بر سر راه این افراد قرار گرفته است.
بابک هاشمی‌پور تاکید کرد: ما باید تفاهم نامه‌های جدید و به روز داشته باشیم، تا افرادی که در این دو کشور همسایه کار می‌کنند مشمول بیمه و سایر موارد شوند، به دلیل اینکه ایرانی‌هایی که به این کشورها می‌‌روند نمی‌توانند کارت کار بگیرند، شخصی به عنوان کفیل این افراد معرفی می‌شود که با توجه به اینها یا حق‌الزحمه خوبی به این افراد تعلق نمی‌گیرد یا زمانی که اتفاقی می‌افتد کسی مسئولیت قبول نمی‌کند.
وی تاکید کرد: بی‌پولی دولت عراق بزرگترین مشکل محسوب می‌شود. دولت مرکزی این کشور پول خیلی زیادی را صرف درگیری با داعش و گروهای دیگر کرده است به همین دلیل نمی‌تواند تعهدش را به شرکت‌ها و افرادی که در حوزه عمرانی و ساختمانی فعالیت می‌کنند، عملی کند. در نتیجه ایرانی‌های شاغل در این کشورها نمی‌توانند حقوقشان را کامل بگیرند و به ایران بازگشته‌اند.
هاشمی‌پور تصریح کرد: به ندرت در تاجیکستان، افغانستان، ترکمنستان و پاکستان این مشکل برای ایرانی‌ها وجود دارد.
وی افزود: در کشورهای نیروپذیر و دورتر دنیا مانند استرالیا، کانادا و یک تعداد کشورهای اروپایی نیز در بخش‌های متخصص و نیروی کار ماهر هم ایرانی‌ها شرایط خاصی دارند که این شرایط خاص باعث می‌شود که نیروی کار ایرانی متخصص سخت به این کشورها مهاجرت کنند.
وی تاکید کرد: مهاجرت ایرانی‌ها به کشورهای یاد شده به سه دلیل با مشکل همراه است؛ اول نبود تفاهم نامه همکاری فی‌مابین در زمینه اشتغال نیروی کار با کشورهای هدف، که این یکی از بزرگترین مشکلات این موضوع است. دوم تسلط نداشتن به زبان انگلیسی است و افرادی که می‌خواهند اعزام شوند در این زمینه بسیار ضعیف هستند. سوم تطبیق نداشتن مدارک دانشگاهی و فنی‌حرفه‌ای ایران با کشورهای هدف مشکل بعدی به شمار می‌آید، که در حال حاضر صحبت‌هایی است که این مسائل در داخل و خارج از کشور حل شود.
هاشمی‌پور تصریح کرد: برای کسانی که می‌خواهند به خارج از کشور رفته و کار کنند هزینه بسیار زیادی وجود دارد که البته مشخص نیست مهاجرت این افراد تایید شود یا نه، به‌رغم اینکه سازمان آموزش‌های فنی و حرفه‌ای اعلام کرده اقداماتی انجام شده ولی عملا چیزی تغییری نکرده است، وزارت علوم هم در بحث صدور مدارک ایران به کشورهای هدف کاری انجام نداده است، این مشکلات دست به دست هم داده و باعث بروز این مشکلات برای اشتغال در کشورهای دیگر شده است.
وی افزود: علت دیگر رقابت با کشورهای نیروفرست مثل هندوستان، پاکستان، فیلیپین و بنگلادش است که به دلیل کم بودن حق‌الزحمه نیروهای این کشورها و مسلط به زبان انگلیسی بودن این افراد آنها موفق‌تر هستند.
وی در پایان به تحریم و سایه‌اش که هنوز روی موضع اعزام نیرو به خارج از کشور کاملا مشهود است اشاره کرد و گفت: رفتن به کشورهای هدف بسیار با کندی و دشواری همراه است.